Benim gibiler çoluk çocuğa dahi karışmış...
Bense hala....
:)
Seviyorum anneleri...
Düşündürücü cümlelerdir hep kurdukları...
Düşündüm mü peki?
Evet düşündüm...
Neyi?
Büyüdüm gerçekten...
Peki hangi ara keşfetmiştim ben büyüdüğümü?
İşte şu ara(lar):
Evde anahtar belirli bir olgunluğa gelince sahip olunası bir eşyadır... Bi' babamda vardır ki babam yine de eve zile basarak girer, bi' annemde vardır, bi' de evin büyük çocuğu olan abimde... Bakkala giderken dahi verilmezdi o anahtar kaybedilir korkusuyla... O ilk anahtarıma sahip olduğum gün keşfettim o sorumluluğun heyecanını, büyümenin verdiği sahipliği...
Bayramlarda büyük olduğu için abime ve ablama daha fazla para verilirdi... Yaş ile orantılıydı paranın büyüklüğü... Ben de sırf bu dönemde inatla çabucak büyümek isterdim... Büyüdüm, bayram harçlığımın da büyüyeceğini sanarken hepten kesildi... Harçlık istenecek yaşı geçmişim... Bu işte bir terslik var ama?
Otobüslerde "şu çocuğu kucağına alsan da biz otursak oraya" cümlesini işitmekten kurtulduğu zaman yanımadaki her kimse... Evet evet işte o zaman birey sayılmıştım... Hatta ve hatta tek başıma dahi binebiliyordum otobüse... Gideceğim yer 2 durak ötesi dahi olsa... Tek başıma gidiyordum... Çünkü büyümüştüm...
Bulaşıklarda anneme durulamada yardım etmek yerine o köpüklü suya ellerimi daldırınca, yani yardımcı eleman yerine ana eleman görevini üstlenince ve biri bana yardım edince durulamada... Vay be demiştim... Büyüdüğümü düşünmüştüm ama bulaşığın nemenem bi'şey olduğunu kestirebilecek kadar büyümemiştim...
Artık ablamın küçükleriyle idare etmediiğim zamanlar, yeni kıyafetler, yeni ayakkabılar alınmaya başlanıldığı zamanlar... Hele bir de ablamla artık farklı kıyafetler alma isteğinde bulunduğum zaman anladım özgür bir iradeye sahip olduğumu... Buna büyümek denildiğini...
Abim ağladığında, sessiz ağlardı... Ağlıyor mu cidden derdim içimden... Öyle gözünden çok yaş da akmazdı.. Burnunu da çekmezdi... Ne biçim ağlamaktı bu? Demek ki büyükler böyle ağlıyordu.. O halde sessiz ağlamaya başladığımda keşfedecektim büyümeyi... İşte o günden beri....
Ve bir sürü aklıma gelmeyen şeyler daha...
Peki ya sen?
Sen ne zaman keşfettin büyüdüğünü?
Sen hangi ara büyüdün?
tirintuuba@gmail.com
Ben üniversiteyi okumak için evden ayrıldığımda büyüdüğümü anladım. Ha bir de şey var. Sokakta gördüğüm güzel bir bayan için maşallah allah ne de güzel yaratmış. allah sevdiklerine bağışlasın dediğim gün büyüdüğümü anladım :))
YanıtlaSilBen de bir aralık büyümüşüm ve buna paralel olarak kafamı bir çok kaya'ya çarptığımda kanayan benim kafam olduğunu görünce anladım artık bütün hallerimden benim sorumlu olduğumu...
YanıtlaSil